Er is altijd iemand van Handhaving bij de veiling. Om te controleren of de handelaren niet stiekem particulieren zijn. Die mogen namelijk niet meedoen. 'Natte vinger werk, maar het staat wel mooi,' zoals hij zelf zegt. 'Met alles dat ze invullen zit het vaak wel goed.' Hij is bijna bij iedere veiling aanwezig. Behalve bij de volgende veiling op 27 juni. Dan is hij op vakantie. Dat is tevens de laatste veiling die Fietsdepot zelf organiseert. De meneer van Handhaving vindt de veiling een beetje cru. 'Je zal maar op vakantie wezen. Kom je na twee maanden terug is je fiets weg. Gewoon verkocht. Die zie je nooit meer terug.' De meneer van Handhaving controleert ook handelaren in hun winkel. In de regio Amsterdam. Dan komt hij onverwachts langs en controleert hij hun register. Daarin staat precies waar een tweedehands fiets vandaan komt. Handelaren zijn verplicht dit bij te houden. Om te voorkomen dat handelaren in illegale fietsen handelen. Fietsen die op straat gestolen zijn bijvoorbeeld. Als het register niet in orde is, krijgen ze in het gunstigste geval een waarschuwing. De meneer van Handhaving doet dit zo'n 12 uur per week.
2 mei veilde Fietsdepot fietsen. Fietsen die nooit zijn opgehaald door hun eigenaars. Alleen handelaren kunnen meedoen aan de veiling. Particulier mag je niet meedoen. Maar wel erbij zijn. Het is een openbare gelegenheid. Dus ik was erbij. De fietsen worden per kavel verkocht. In een bundel van 10 of 20 gesorteerde fietsen. Hoe kleiner de bundel, des te beter de kwaliteit. Een aantal kavels zijn bijzonder. Zo is er een kavel met een bakfiets. Een kavel met racefietsen. Een kavel met vouwfietsen. Zelfs een kavel met fietskratten. Tussen 9 en 10 uur 's ochtends bekijken een handjevol handelaren de fietsen. Er staan 35 kavels in totaal. Iedere handelaar legitimeert zich en geeft zijn Kamer van Koophandel nummer op bij binnenkomst. Om 10 uur begint de veiling. Met een echte veilingmeester. Het bieden begint bij 200 euro. En stopt waar de laatste bieder stopt. Behalve bij de bijzondere kavels. Daar begint het bieden lager. Er wordt per kavel geboden. Dus de groep beweegt zich van kavel naar kavel. Iedere handelaar die wil bieden houdt een kaart met een nummer omhoog. Het nummer van de kavel, de laatste bieder en het bedrag wordt opgeschreven door een medewerker van Fietsdepot en iemand van Handhaving. 'Vandaag wordt er hoog geboden,' merkt een handelaar op. Hij komt hier vaker. 'Normaal ligt de prijs per kavel zo rond de 1000 euro.' Nu gaan er veel kavels weg voor hogere bedragen. 1400 is het hoogste dat wordt geboden. Voor een kavel van 10 fietsen. Goede fietsen weliswaar. Waarom zijn deze fietsen niet opgehaald door hun eigenaars? Ze zien er gloednieuw uit. Daar hoef je weinig aan te doen als handelaar. Die kunnen zo de winkel in. De bakfiets gaat voor 70 euro weg. De 10 fietskratjes voor 75 euro. De handelaar vindt het ook rustig vandaag. 'Normaal staan we hier wel met zo'n 30 man.' Nu zijn er hooguit twintig. Een uur later is de veiling afgelopen. Alle 35 kavels zijn verkocht. Iedere handelaar die een kavel heeft gekocht zet zijn handtekening. De fietsen dienen in een week te zijn opgehaald en per pin te worden betaald. Het transport moeten de handelaren zelf regelen. Wat een hoge bedragen. Op zijn minst 1000 euro voor 10 of 20 fietsen. 100 euro per fiets waar je niets aan hoeft te doen. 50 euro per fiets die je als handelaar misschien nog moet opknappen. Als er zo hoog wordt geboden, vind ik het geen wonder dat tweedehands fietsen in een fietsenwinkel prijzig zijn. Als je als handelaar winst wilt maken, moet je de prijs wel omhoog gooien. Dan is tussen de 100 en 200 euro niet zo'n gekke prijs voor een goede tweedehands fiets. Opboksen tegen tweetientjesfietsen is zo niet te doen. Behalve met de garantie dat tweedehands fietsen in een fietsenwinkel niet gestolen zijn natuurlijk. De fietsen zijn immers eerlijk verkregen bij Fietsdepot. Maar ook dat kunnen gestolen fietsen zijn. Een gestolen fiets die op straat is verkocht voor twee tientjes kan door Fietsdepot zijn meegenomen, omdat hij verkeerd geparkeerd stond. Hij wordt daar niet gedetecteerd als gestolen, omdat de oorspronkelijke eigenaar geen aangifte heeft gedaan van zijn fiets. De nieuwe eigenaar haalt hem niet op. Hij kostte toch maar twee tientjes. De fiets ophalen is duurder dan de fiets zelf. Daarbij, is het niet riskant om je als heler bij Fietsdepot te melden om je fiets op te halen? Op deze manier blijft een tweetientjesfiets 6 weken staan bij Fietsdepot. Dan kan het zo zijn dat hij middels een veiling in een fietsenwinkel terecht komt. En jij een tweetientjesfiets koopt voor 150 euro. Dan had je hem net zo goed op straat voor twee tientjes kunnen kopen. Zelfde fiets en een stuk goedkoper. Voor de veiling en tijdens de veiling Goede kavel met 10 fietsen, slechte kavel met twintig fietsen. Kavel 13 werd voor 1360 euro verkocht. Bijzondere kavels
Mijn fiets stond op de Nieuwe Prinsengracht. Vlakbij het Roeterseiland. Toch? Of stond hij al die tijd voor de Engelbewaarder? Drie maanden lang? Diezelfde avond ben ik van café de Krater verhuisd naar de Engelbewaarder. Iets waar ik me niets van herinner. Dit zegt al genoeg. Niet zo gek dat ik mijn fiets toen kwijtraakte. Mijn fiets staat nog op mijn slot. Welke dief steelt nou een fiets om niet het slot door te knippen? Maar de Engelbewaarder is mijn tweede huis. Ik ben hier vaak. Als hij hier al die tijd stond, dan had ik mijn fiets toch wel eerder gezien? Zeker de dag voordat ik mijn fiets terugvond. Toen heb ik mijn nieuwe fiets blijkbaar naast mijn oude fiets op slot gezet. Zonder dat ik het doorhad. Gek. Ach ik heb mijn fiets weer terug. Ik ben blij.
Mijn gestolen fiets staat vast op het fietsslotje. Mijn fietsslotje. Niet dat ik daar iets aan heb. De sleutels gooide ik allang weg. Dus til ik mijn fiets op. Hij staat immers niet met het kettingslot ergens aan vast. Ik sleep hem mee. Van de Nieuwmarkt naar de pont. Van de NDSM-werf naar mijn huis. Als een echte fietsendief. Onderweg wordt mij niets gezegd. Terwijl het mij vrij duidelijk lijkt dat ik een fiets steel. Op een zonnige middag. In het centrum van Amsterdam. Mijn fiets piept door het slepen. Een aantal mensen staren mij na. Ik vind het nog een hele klus om een fiets te stelen. Een fiets is zwaar tillen. Slepen is een stuk makkelijker. Alleen knappen daar de spaken van. Een fiets zonder spaken is lastig te verkopen. Zelfs voor twee tientjes. Als fietsendief moet je hem wel tillen. Of ter plekke openbreken. Dat kan natuurlijk ook.
Een rijinstructeur is de enige die mij aanspreekt. Vlak voor mijn huis. Vanuit zijn stilstaande lesauto. Of ik blij ben met mijn gestolen fiets. En of ik blij ben. Na drie maanden vind ik mijn gestolen fiets weer terug. Die nu veilig en wel in mijn kamer staat. Op tweehoog. Misschien vraag ik een tweetientjesfietsverkoper om advies. Die weet vast hoe ik het makkelijkst mijn fietsslotje openbreek. Dit gebeurde echt. Vandaag. Om half twaalf in de middag. Toen ik mijn fiets pakte vlakbij de Nieuwmarkt. Uit de fietsenstalling voor de Engelbewaarder. De kroeg waar ik altijd uithang. Daar stalde ik mijn fiets gistermiddag om hem vandaag weer op te halen. Terwijl ik op mijn fiets afloop herken ik de fiets die ernaast staat. Mijn fiets. Mijn oude bordeauxrode fiets. Die ben ik al drie maanden kwijt. Gestolen op het Roeterseiland. Fietsdepot had hem niet. Die belde ik toen nog. Ik kijk naar mijn fiets. Het is hem echt. Het zadel zit los. De bel is eraf. De achterkant is half geschilderd. Mijn oude fietslampje hangt aan de voorkant. Hij staat zelfs nog vast op mijn fietsslotje. Precies zoals ik hem achterliet. Met mijn kettingslot gewikkeld om het zadel. Die kreeg ik niet open, omdat ik pas in mijn vinger had gesneden. Een paar dagen later stond hij er niet meer. Geen wonder dacht ik toen. Vast gejat. Ik had hem ook slecht vastgezet. De sleutels gooide ik weg. Nooit gedacht dat ik hem ooit weer zou zien. Ik kocht een nieuwe fiets. Die nu blijkbaar naast mijn oude staat. Hoe is dit gebeurd? Ik sta perplex. Ik vind mijn oude fiets terug naast mijn nieuwe fiets. Wie overkomt dat nou? Mijn oude rode fiets naast mijn nieuwe zwart met witte fiets
Diezelfde jongen uit de Engelbewaarder heeft nu een andere fiets. Een fiets van 50 euro. Gekocht op marktplaats. Het is een goede fiets. Dus kocht hij een goed slot. Een echt goed slot, van 80 euro. Een slot duurder dan zijn fiets. Zo goed dat een dief hem met een slijptol niet open krijgt. Dit vertelt hij vol trots. Ik knik, al lijkt het me sterk. Nee, alleen met een sleutel krijg je hem open. Echter lukt dit al vier maanden niet. De sleutel klikt hem niet meer open. Smeer heeft hij al geprobeerd. Nu staat zijn fiets voor zijn flat in de Bijlmer. Vastgemaakt aan een rek in de fietsenstalling. Beter gaat hij naar een sleutelmaker. Hopen dat hij iets kan doen. Zonde. Geïnvesteerd in een duur slot die je niet meer open krijgt. Ach, gestolen wordt zijn fiets in ieder geval niet.
Een euro en een sigaret. Zoveel betaalde een jongen in de Engelbewaarder. Voor zijn tweetientjesfiets. Gekocht van een junk op straat. Die vroeg er 5 euro voor. Dat had de jongen niet. Hij had alleen een euro. En een sigaret. De verkoper ging akkoord. Nu fietst een vriendin op die fiets. Voor twee euro kocht ze hem over. De jongen doet dit vaak. Fietsen kopen van junks. Natuurlijk weet hij dat het gestolen fietsen zijn. Daarom koopt hij ook alleen maar slechte fietsen. Nooit fietsen die er goed uitzien. Gammele fietsen zijn degenen die hij koopt. 'Die wil toch niemand,' verzekert hij mij. 'Niemand die ze mist. Dan is het niet zo erg dat ze gestolen zijn. Toch? Of wel?'
Nog een fiets gejat. Twee weken geleden was haar zadel al weg. Nu haar hele fiets. Haar vierde gejatte fiets op de NDSM-werf. In een jaar tijd. Allemaal met een goed slot vastgemaakt aan het hek. Een dag later is iemands kettingslot gestolen. Uit het mandje van haar fiets. Niet dat de dief er iets aan heeft, zo zonder sleutel. Toevallig mist ook iemand haar hangslot die ochtend. De fietsendief is goed bezig bij de containers. Even later vraagt een bewoner of iemand nog een fiets verkoopt. Wat een timing. Misschien dat iemand toevallig in de buurt nog een fiets voor twee tientjes verkoopt? Het zal me niets verbazen. Gestolen fietsen hier genoeg. Ook in mijn buurt is het raak. Fiets gestolen. Naast de containers bij de Ms. Oslofjordweg. Beter bekend als legoland onder mijn vrienden. Fietsen genoeg daar, met alle studenten die daar wonen. Ook ik woon in een container en zit in de facebookgroep. Samen met zo'n 400 andere bewoners. Die plaatsen foto's van spullen die ze verkopen als ze verhuizen. En vragen hulp als ze zich hebben buitengesloten. En blijkbaar ook wanneer hun fiets is gejat. Een gloednieuwe fiets dit keer. Vastgemaakt om 5 uur s'ochtends aan het hek met een redelijk goedkoop hangslot. De volgende dag weg. Of iemand iets heeft gezien. Ach, al wist iemand iets, kleine kans dat je daarmee je fiets terugkrijgt. Ik woon vlak achter de Oslofjordweg. Daar staat mijn fiets. Op de Tt. Melaniaweg. Beter komt de fietsendief daar niet. Beter laat hij de mijne met rust. Legoland en het facebookbericht
Mijn kapster woont in Bos en Lommer. Pas geleden zat ze op haar balkon. Met haar zus en een paar vrienden. Sigaretjes te roken. Het was tegen de avond toen een man naar hen riep: 'Psst psst, fiets kopen?' Hij stond op straat, met een fiets aan de hand. 'Geen idee waarom hij psst zei, aangezien hij schreeuwde,' aldus mijn kapster. 'Ik woon namelijk op vier hoog.' Ze wilden geen fiets kopen. Dat schreeuwden ze terug. Althans niet nu. Niet vanaf een balkon. Zo'n schouwspel valt wel erg op. Ze waren klaar met roken en gingen naar binnen. Toen ze later weer buiten zaten was de man verdwenen. Vast verder op zoek naar een koper. Zou hij alle balkons afgaan? Wat een enthousiasme! Deze koper wilde wel heel graag zijn fiets kwijt. Subtiel was hij zeker niet.
|
Een aantal keer per maand blogt FIETS020 over de projecten die op dat moment actueel zijn.
|