Samir ontmoette een fietsenverplaatser.
‘De dag was een donderdag en ik had al flink wat biertjes achter de kiezen toen ik een man een fiets zag verplaatsen, vanuit mijn zitplaats buiten op het terras van café de Krater,' aldus Samir. ‘Aangespoord door mijn mede-buitenzitters, die een stuk nuchterder waren dan ik, en mijn eigen morele struggles (als je iets ziet gebeuren en er niks aan doet ben je er dan zelf verantwoordelijk voor?), besloot ik de subtiele held te spelen door met hem mee te lopen en een babbeltje te maken. Hij was een vriend tegengekomen, en ik stond er een lange tijd naast, meeknikkend, tot ik me, oh zo subtiel, toch in het gesprek wurmde, en hem vroeg wat hij met de fiets deed. De man had grijs haar, iets roods aan, was redelijk oud en keek me aan met wat niet de vriendelijkste blik was die ik kende. Ik legde uit dat het toch wel vreemd is om iemand langs te zien lopen die een fiets optilt en verplaatst en dat ik me gedwongen voelde iets te vragen. Hij snapte dat en legde meteen uit wat hij deed. Hij was een fietsenverplaatser. De enigszins verwarde man legde uit dat hij het zeer vervelend vond dat mensen toch steeds maar hun fietsen verkeerd bleven plaatsen. Het kon mensen niet schelen dat de fietsen in de weg stonden, ze deden maar wat. Ik was onder de indruk van het idealisme van de verwarde man en keek verwonderd om me heen. Op de universiteit probeer ik bewust dingen te doen en te leren, terwijl deze man gewoon fietsen pakt en fietsen neerzet, verward (aldus mijn aangeschoten oordeel), maar vastberaden. Toen ik eenmaal terug op het terras van het café was aangekomen, werd om mijn goedgelovigheid flink gelachen. Ik twijfel nog steeds. Was de man echt alleen maar van plan de fiets te verplaatsen of wilde hij hem stelen?'
Ik moet lachen. Een fietsenverplaatser? Ik geloof er niks van. Voor café de Krater op het Roeterseiland lopen genoeg fietscoaches rond: mensen van Pantar met rode hesjes aan waar 'fietscoach' op staat gedrukt. Zij zetten verkeerd gestalde fietsen op een juiste manier in de rekken en spreken mensen aan, voornamelijk studenten, op hun parkeergedrag. Deze fietscoaches zijn echte fietsenverplaatsers. De fietsenverplaatser die Samir tegenkwam had dan wel iets roods aan, maar geen rood hesje van Pantar. Ik betwijfel dan ook zijn functie: hoogstwaarschijnlijk was deze man gewoon van plan de fiets te stelen. Daarbij was het avond, fietscoaches werken overdag. Ach, de fietsendief bracht met zijn verhaal in ieder geval iemand aan het twijfelen! Zou hij bewust iets roods hebben aangetrokken zodat hij op een fietscoach leek?
‘De dag was een donderdag en ik had al flink wat biertjes achter de kiezen toen ik een man een fiets zag verplaatsen, vanuit mijn zitplaats buiten op het terras van café de Krater,' aldus Samir. ‘Aangespoord door mijn mede-buitenzitters, die een stuk nuchterder waren dan ik, en mijn eigen morele struggles (als je iets ziet gebeuren en er niks aan doet ben je er dan zelf verantwoordelijk voor?), besloot ik de subtiele held te spelen door met hem mee te lopen en een babbeltje te maken. Hij was een vriend tegengekomen, en ik stond er een lange tijd naast, meeknikkend, tot ik me, oh zo subtiel, toch in het gesprek wurmde, en hem vroeg wat hij met de fiets deed. De man had grijs haar, iets roods aan, was redelijk oud en keek me aan met wat niet de vriendelijkste blik was die ik kende. Ik legde uit dat het toch wel vreemd is om iemand langs te zien lopen die een fiets optilt en verplaatst en dat ik me gedwongen voelde iets te vragen. Hij snapte dat en legde meteen uit wat hij deed. Hij was een fietsenverplaatser. De enigszins verwarde man legde uit dat hij het zeer vervelend vond dat mensen toch steeds maar hun fietsen verkeerd bleven plaatsen. Het kon mensen niet schelen dat de fietsen in de weg stonden, ze deden maar wat. Ik was onder de indruk van het idealisme van de verwarde man en keek verwonderd om me heen. Op de universiteit probeer ik bewust dingen te doen en te leren, terwijl deze man gewoon fietsen pakt en fietsen neerzet, verward (aldus mijn aangeschoten oordeel), maar vastberaden. Toen ik eenmaal terug op het terras van het café was aangekomen, werd om mijn goedgelovigheid flink gelachen. Ik twijfel nog steeds. Was de man echt alleen maar van plan de fiets te verplaatsen of wilde hij hem stelen?'
Ik moet lachen. Een fietsenverplaatser? Ik geloof er niks van. Voor café de Krater op het Roeterseiland lopen genoeg fietscoaches rond: mensen van Pantar met rode hesjes aan waar 'fietscoach' op staat gedrukt. Zij zetten verkeerd gestalde fietsen op een juiste manier in de rekken en spreken mensen aan, voornamelijk studenten, op hun parkeergedrag. Deze fietscoaches zijn echte fietsenverplaatsers. De fietsenverplaatser die Samir tegenkwam had dan wel iets roods aan, maar geen rood hesje van Pantar. Ik betwijfel dan ook zijn functie: hoogstwaarschijnlijk was deze man gewoon van plan de fiets te stelen. Daarbij was het avond, fietscoaches werken overdag. Ach, de fietsendief bracht met zijn verhaal in ieder geval iemand aan het twijfelen! Zou hij bewust iets roods hebben aangetrokken zodat hij op een fietscoach leek?
RSS-feed
