Mijn fiets stond op de Nieuwe Prinsengracht. Vlakbij het Roeterseiland. Toch? Of stond hij al die tijd voor de Engelbewaarder? Drie maanden lang? Diezelfde avond ben ik van café de Krater verhuisd naar de Engelbewaarder. Iets waar ik me niets van herinner. Dit zegt al genoeg. Niet zo gek dat ik mijn fiets toen kwijtraakte. Mijn fiets staat nog op mijn slot. Welke dief steelt nou een fiets om niet het slot door te knippen? Maar de Engelbewaarder is mijn tweede huis. Ik ben hier vaak. Als hij hier al die tijd stond, dan had ik mijn fiets toch wel eerder gezien? Zeker de dag voordat ik mijn fiets terugvond. Toen heb ik mijn nieuwe fiets blijkbaar naast mijn oude fiets op slot gezet. Zonder dat ik het doorhad. Gek. Ach ik heb mijn fiets weer terug. Ik ben blij.
|
|
Een aantal keer per maand blogt Eva van der Drift over fietsenhandel in Amsterdam. Ze bespreekt de rollen van verschillende actoren, o.a. in de weelderige handel in wat zij noemt de "twee-tientjes-fietsen".
|
RSS-feed
